Chinezen aan de Pinot?

Ik zal niet ontkennen dat ik last heb van een lichte kater. Waarschijnlijk het laatste glas Laphroig aan de hotelbar is hier schuld aan (zie column van november 2013). We gaan ontbijten.  Zoals vaak in hotels is er een overdaad aan eten bij het ontbijt. Zo ook in dit hotel. Warme worstjes, uitgebakken spek, een dikke plaat omelet, gehaktballetjes en witte bonen in tomatensaus, gerookte zalm, verschillende soorten kaas en worst, minimaal 7 soorten brood, crackers, fruit, yoghurt, kwark, 4 soorten sap, koffie, thee, melk, prosecco. Ik ben zeker de helft vergeten, maar goed. Er zitten in de zaal van minimaal 200 couvert, buiten ons, twee andere gasten. Ik heb zin in een espresso. Geen probleem zegt de nachtportier, tevens ontbijtmedewerker en barman. Ik eet een klein hard broodje met kaas bij mijn espresso.
We checken uit. We krijgen nogmaals excuses voor het wat rommelige ontvangst de vorige dag, en om het excuus kracht bij te zetten krijgen we twee kleine flesjes witte wijn uit het zuiden van Frankrijk. Mijn dag kan niet meer kapot.

In de auto staat de navigatie op Hohlweg 23, Johannisberg, het adres van Weingut Chat Sauvage. Vanuit het hotel in Rhüdesheim is het een stief kwartiertje rijden. Het laatste stukje naar het weingut gaat het behoorlijk stijl omhoog.

Ik ben bij Chat Sauvage en parkeer de auto aan de achterkant om de wijn gelijk te kunnen inladen. De deuren van de opslag en werkruimte staan open, maar er is niemand in de buurt. Ik loop naar het proeflokaal, waar Michael Städter (wijnmaker/bedrijfsleider) in het Engels iets over zijn wijnen staat uit te leggen, hij kijkt me kort aan ten teken van herkenning. Ik wacht rustig nog even bij de auto. Ondertussen arriveert er een bus met Chinezen die, zo verneem ik van de chauffeur, wijnimporteurs zijn. Dit stemt mij iets somber. Ik laat de Chinezen voor gaan, ik heb overigens geen keus merk ik. Ik zie dat Michael ook geen keus heeft en binnen een mum van tijd staan de Chinezen aan een glas Pinot. Michael laat de Chinezen even voor wat ze zijn en we schudden elkaar de hand. Hij verontschuldigt zich voor de situatie. Gelukkig is ook Mathias Scheidweiler (Aussenbetriebsleiter) aanwezig en hij neemt het van Michael over en we lopen naar de wijnkast om een aantal verschillende wijnen nog even te proeven. Ik had de wijnen al een aantal maanden daarvoor geproefd dus dat deel kunnen we kort houden. Uiteraard wordt ik nog gewezen op de oorkonde aan de wand, waar Chat Sauvage is verkozen tot “Afsteiger des Jahres 2014’ door Gault Millau. Voor mij niet nodig zo’n prijs. Ik wist al dat de wijnen goed waren en dit zal samen met de aandacht van de Chinezen alleen maar zorgen voor prijsstijgingen.

De wijnen van 2011 zit nu een aantal maanden in de fles, dus die gaan we laden. Ik neem nog een extra doos Chat Sauvage ‘Cuvée/S’ mee, verkozen tot één van de beste Mousserende wijnen van Duitsland.

Nog even handen schudden en een paar extra flessen Pinot voor in de achterzak en Wilma en ik zetten de navigatie op Klarendalseweg 372 in Arnhem.

Halbe Vonk
Pangkarra

Ossenstaartsoep en beflijsters

Wij (Wilma is gezellig mee) zijn met de auto vanuit Landau, waar we even bij Sven Klundt waren, op de veerpont richting Rüdesheim in de Rheingau waar we de volgende dag een afspraak hebben bij Chat Sauvage in Johannisberg. We overnachten in Rüdesheim, waar we nog een hotelletje moeten boeken. Geen punt denk ik, het is inmiddels al wat later in het seizoen en er zal wel ergens plek zijn. Dat klopt ook. Het eerste hotel dat ik binnenloop heeft plek, zeventig  euro voor twee personen incl. ontbijt. Ik betaal, neem de sleutel mee en loop de kamer binnen. De bedden zijn niet opgemaakt, dus loop ik weer naar beneden. Excuses, ik krijg de sleutel van een andere kamer. Wilma en ik weer naar de kamer. Even naar het toilet. Er is geen toiletpapier. Ik weer terug naar de receptie en er volgen weer excuses. De rol gaat mee naar boven en we kunnen verder. De aardige receptionist komen we tegen op de gang en ik laat hem een blouse zien die nog in de kast was blijven hangen van de vorige gast. Hij loopt nog even mee naar de kamer en nu blijken ook de afvalemmertjes niet te zijn geleegd. U snapt het al, weer excuses. We krijgen weer een andere kamer en deze wordt eerst geïnspecteerd (de receptionist  is de enige medewerker in het hele hotel van zeker 100 kamers). Alles in orde en we gooien de tas op het bed en gaan.

Op weg naar een gezellig kroegje waar ik me verheug op een lekker glas riesling. We kunnen niet zo snel iets vinden, in Duitsland houden ze er een andere gedachte op na over wat gezellig is, en belanden in een café/restaurant. Het is vijf uur en we drinken alleen iets, hoewel er al veel, voornamelijk oudere bezoekers, zitten te eten. 
Aan de muur een serie ingelijste foto’s waar dit etablissement van 2008 t/m 2011 prijzen heeft gewonnen met de uitstekende keuken.
Het was mij liever geweest dat ze er hadden gehangen t/m 2013, maar dat terzijde. We zitten goed en de wijn smaakt ons wel. Hoewel we een leuk tafeltje hebben besluiten we nog even het dorp door te lopen.
Veel restaurant waar zeker 200 of meer couverts kwijt kunnen nodigen niet uit om te gaan zitten. We komen langs een restaurant waar een duo, ze lopen tegen de zeventig, staat te spelen (muziek te maken) voor een zo goed als leeg restaurant. We lopen door. Terug naar ons eerste adresje. ‘Ons’ gezellige tafeltje is bezet. Geen punt, de eigenaresse maakt een tafeltje voor ons klaar waar we uitstekend zitten. Een meer dan royale maaltijd passeert de revue. Een kom ouderwetse, huisgemaakte ossenstaartsoep, gevolgd door een schotel voor twee personen met voornamelijk vlees. Frietjes en groente on the side en we zijn helemaal gelukkig. Dit alles laten we begeleiden door een wijn van Weingut Trenz uit de Rheingau. Michael Trenz heeft sinds een jaar of tien twee ha wijngaard in Stellenbosch Zuid-Afrika. Net als de maaltijd is deze wijn gul, royaal en verleidelijk.
 
Terug naar het hotel, een glas Laphroaig 10 years old aan de hotelbar, waar we nogmaals excuses krijgen voor het wat rommelige ontvangst. De eerstvolgende herinnering is die van mijn telefoon die ons wekt met geluid van een volière vol beflijsters. 

Duitse Schlagers en Sauerkraut

Zondagmorgen, negen uur. De auto vol met broodjes, koffie en een pak yoghurtdrink. De trip naar de Pfalz kan beginnen. Ik heb een overnachting geboekt in een Gästehaus in Albersweiler, nabij Landau in de Südpfalz, waar ik maandagmorgen een afspraak heb met Sven Klundt van het gelijknamige Weingut. Twee keer stoppen voor een bakkie en we zijn zo rond drie uur ter plekke. Helaas gaat de zaak pas om vijf uur open. We gaan even naar Landau om wat te drinken en lopen nog over de kermis. Wat hier gelijk opvalt is dat er geen gokautomaten staan. Alleen maar ouderwetse kermis attracties en veel stands met worst, bier, wijn en andere vreterijen. Heerlijk.
Terug in Albersweiler is Bier- und Weinstube Dorfstübel geopend. De tas naar de tweede verdieping, even opfrissen en lekker aan de wijn. Riesling Trocken om mee te beginnen. We zitten aan een gezellig tafeltje op een soort verhoging en genieten van een plankje met lokale worst, kaas en iets te sterk gerookte rauwe ham. Het lokaaltje begint vol te raken en een paar glazen wijn
verder bestellen we een Paniertes Schweineschnitzel nach Wiener art en Pfälzer Bratwurst mit Sauerkraut. We laten dit alles begeleiden door een glas Spätburgunder Halbtrocken (er is helaas geen Trocken). Tegen negen uur kruipt de gastheer achter zijn elektronische orgel met ‘karaoke’ mogelijkheden. Niet om aan te horen maar, binnen vijf minuten is het hele lokaaltje aan het
meezingen. Wij ook. Duitse schlagers van weleer. De Spätburgunder Halbtrocken begint me tegen te staan. We bedanken ons voor de gezellige avond en kruipen onder de wol.

Ontbijt om half tien, tassen in de auto om half elf en precies om elf uur zijn we volgens afspraak bij Sven Klundt in Landau-Mörzheim. Er zitten hier verschillende grote namen in de buurt waaronder Weingut Kranz in Ilbesheim, met prachtige Weissburgunder van de ‘Kalmit’, de hoogste berg in de omgeving.
Sven Klundt blijkt een buitengewoon aardige kerel en we praten wat over het wijngoed, over Pangkarra maar bovenal over de wijnen. Eerst maar iets proeven. Drie niveaus hier. Twee witte wijnen op basisniveau. Een Chardonnay en een Blanc de Noir. Heerlijk zuiver is de Chardonnay, gemaakt van gemiddeld 15 jaar oude stokken. Je zou kunnen zeggen 'moet dat nou, een Chardonnay uit Duitsland'. Ik zou het wel willen omkeren. Is het nodig om een Chardonnay uit Australie te halen als je Chardonnay van dit niveau kunt krijgen vlak over de grens.
De lijn “Obsession” is op Ortsweinen niveau. Hier een Riesling, Weisser burgunder en Pinot Noir (gerijpt op nieuwe houten barrique). Beide wijnen zijn van rijp geplukte druiven en zijn rijk en vol van smaak. De Pinot Noir is nog iets onevenwichtig door het forse houtgebruik, maar daardoor wel een wijn met potentie voor de komende jaren.
Er zijn ook drie Lagenweine. Te weten een Weissburgunder van de Wacholderberg een Steinweg Riesling Trocken en een werkelijke topriesling van het ‘ rotliegende’ deel van de Kastanienbusch. Ook  Wehrheim, Rebholz en Siener maken hier wijnen.
Er is een wederzijds gevoel dat er een structurele samenwerking mogelijk is. Aan de wijnen zal het niet liggen. Sven is een absoluut talent en zal ongetwijfeld de komende jaren doorbreken. Voor mij leuk om er vroeg bij te zijn om te zien hoe Weingut Sven Klundt zich ontwikkeld.

De wijnen zijn natuurlijk te koop in de winkel.

Halbe Vonk
Pangkarra

Komend vanuit Dijon rijdend over de N74 is Marsannay zo'n beetje het eerste dorp dat je tegen komt. Eerst kom je aan de rechterkant een hoop grootwinkelbedrijven tegen op een soort bedrijventerrein. Iets verder doorrijdend zie je aan de rechterkant de afslag Marsannay-le-Cotes. Een dorp zoals je er velen ziet in de Bourgogne. De huizen staan pal aan de straat. Geen voortuintjes met hekjes, maar stalen deuren die soms lijden naar leuke binnenplaatsen. Zo ook bij Brigitte en Jean-Charles Viennet gelegen aan de rue Mazy. Een heerlijk adres waar je voor € 60,00 euro inclusief ontbijt met twee personen kunt overnachten. Je kunt er heerlijk in de tuin ontbijten en er is tevens een mogelijkheid om wijn te proeven in de privé kelder. Ik proef er op aandringen van Jean-Charles een aantal wijnen. Marsannay Rosé van Bruno Clair, Marsannay rouge van Pataille en Fournier en een prachtige Fixin Les Hervelets 2009 van Domaine Bart.
Ik werk al een aantal jaren met de wijnen van Charles Audoin. Cyril maakt hier de wijnen. Hij maakt klassieke wijnen in Marsannay, Fixin en Gevrey-Chambertin. Mijn aandacht gaat uit naar de wijnen uit Marsannay.  Cyril kijkt zeer nauwkeurig naar de volledige rijpheid van het druivenmateriaal. Van alle 11 percelen laat Cyril de druiven voorafgaande aan de oogst 3 keer analyseren in een lab. Een kostbare aangelegenheid, maar zorgt er wel voor dat hij precies weet wanneer te plukken. In 2011 stonden alle plukkers al klaar om te beginnen toen Cyril op het laatste moment besloot om nog een week te wachten. Iedereen werd gek. Plukkers hadden hun vakantie al gepland en vader Charles verklaarde hem voor gek. Een grote gok want het is al later in het seizoen en regen of hagel kunnen alles verpesten. Niet helemaal te vergelijken, maar bij Romanée Conti deed men in 2011 hetzelfde. Iets later plukken.
Ik loop tijdens mijn verblijf in Marsannay even langs het Domaine en haal een fles Bourgogne Rouge 2012. Zit net in de fles. Ik verbaas mij erover dat deze wijn al in de fles zit. Ik vraag Cyril waarom deze Bourgogne rouge zo snel is gebotteld. Cyril maakt hier bewust de keuze om het fruit in de wijn te behouden, en niet door hem langer te laten rijpen naar village niveau te tillen. Ik drink de wijn 's avonds in de tuin van mijn verblijf met stokbrood en een heerlijke l'Ami Chambertin. Pinot Noir zoals het is bedoeld. Sap, fruit en een mooie structuur. De frisse zuren zijn aangenaam en de tannines zijn mooi rijp. 
Ik plaats de bestelling van de Marsannay 'Cuvée Marie Ragonneau'  en de 'Clos du Roy' 2011 bij vader Charles en ook zijn vrouw komt mij nog even de hand schudden. De volgende dag haal ik de wijnen op en praat nog even met Cyril. Hij woont nog thuis maar wil het aangrenzende huis graag kopen om er te gaan wonen en een B&B te beginnen om de kosten van de aanschaf en verbouwing te dekken. Ik ben voor. Heerlijk overnachten bij de wijnboer. 
Ik start de auto en de rit gaat richting Rochefort in de Ardennen als tussenstop. U snapt het al. Het water loopt me al in de mond denkend aan een mooie bol met trappist Rochefort no 8.

Als je in de Bourgogne bent en er stroomt pinot noir en chardonnay door je aderen is het één groot feest. Vele dorpen passeren je links en recht van de N74, tussen Dijon en Beaune verder naar Macon. Veel interessanter is het echter om eens van deze route af te wijken. Neem de Route des Grands Crus die net onder Dijon begint in het dorp Marsannay-la-Côte. Dit is de thuishaven van Charles Audoin waar o.a. van de wijngaard Clos du Roy een koningklijke wijn gemaakt wordt. Ooit legendarisch en eigendom van de hertog van Bourgogne, maar hierover later meer.
Ik logeer bij Nederlanders in de Bourgogne. In het plaatsje Thury, ongeveer 30 kilometer vanaf Beaune. Prachtig gelegen en het eten is er prima. Ik drink er de eerste avond bij het eten een Savigny-les-Beaune 2010 van een klein wijnhuis voor de prijs van ongeveer € 25,00 euro. Kon dat in Nederland maar. Mijn vriendin ligt de volgende dag aan het zwembad en ik ben even op pad. Ik ga richting Monthelie, een klein dorpje met de wijngaarden grenzend aan die van Meursault en Volnay. Ik kom langs Saint-Romain en Auxey-Duresse en rij zo Monthelie binnen.
Ik ben op zoek naar Domaine Changarnier. Zij maken een tiental wijnen waaronder een 1e cru van de wijngaard Champs Fulliot. Dit gewilde perceel grenst aan het grote 'Clos des Chenes' in Volnay. Er is niemand aanwezig op het domein, maar een telefoonnummer brengt mij bij Fabrice Groussin, de manager van Changarnier. Twee broers zijn eigenaar en wonen in Parijs. Zij bemoeien zich niet met het wijnmaken. Fabrice komt met een tractor aangereden. Ik stel mezelf voor en er is een klik. Een nog redelijk jonge vent die heeft gewerkt bij Drouhin in Beaune en pinot noir wijnen heeft gemaakt bij Tamar Ridge Brown Brothers in Tasmanie en Drouhin in Oregon.
Changarnier is een klein domein van in totaal 4 ha verspreidt over 11 verschillende wijngaarden. Ik proef als eerste een Chardonnay van net buiten de grenzen van Meursault. Een heerlijk glas. Daarna een Monthelie rouge 'Pierrefittes' 2011. Prachtig. Als laatste de wijn van het 1e cru perceel 'Champs Fulliot. Een wijn uit 2011. Een fenomenaal mooi glas. De wijn is sensueel, rijp, elegant en heeft een prima lengte. Ze bezitten slechts 0,345 ha van dit top perceel en maakten in 2011 ongeveer 900 flessen. Ik plaats mijn bestelling en keer terug naar Thury. Heerlijk voor het eten nog even aan het zwembad liggen met een flesje Kronenbourg 1664. 

Beste wijnvrienden, 

Onder de knop wijnbrief vind u de wijnen van Domaine Charles Audoin uit Marsannay, de meest noordelijke gemeente in de Bourgogne. Charles Audoin wordt al jaren gezien als de referentie in Marsannay. Cyril, de  zoon van Charles Audoin maakt sinds 2000 de wijnen. In 2011 waren de weersomstandigheden in de Bourgogne moeilijk te noemen,  en vergelijkbaar met 2007. De zomer was middelmatig en er werd redelijk  vroeg geoogst. Cyril zag echter dat langer wachten met plukken zou  kunnen lijden tot een betere rijpheid van de druiven. De meeste  wijnboeren in Marsannay wilden of durfden niet langer te wachten met  oogsten. Angst de oogst verloren te zien gaan door herfstregens en  daardoor verdunning van het druivenmateriaal ligt daaraan ten grondslag. Cyril kreeg gelijk door later en onder ideale omstandigheden te  oogsten. De druiven waren perfect rijp. Voor mij reden om deze  wijnen uit 2011 te omarmen.
De wijnen van Audoin zijn geurig, hebben veel structuur en de top cuvées  zullen zeker tot 10 jaar na de oogst winnen aan complexiteit en finesse. 

Met vriendelijke groet,

Halbe Vonk